praetego

prae-tĕgo, texi, tectum, 3, v. a., to cover over, to shelter, protect ( poet. and in postAug. prose):

cavo praetegit aere caput (al. protegit),

Prop. 3, 12 (4, 13), 12:

quae somnium (tuum) saxa praetexerint,

i. e. the rocks that sheltered your repose, Plin. Pan. 15:

praetecto capite,

Cael. Aur. Tard. 1, 5, 112.— Trop.:

vitia sua capillis et pallio, et (quod maximum est velamentum) divitiis praetegebat,

Lact. 5, 2.